Ve işe başlama vakti geldi çattı... 4 aylık Ege'yi bırakıp da nasıl gideceğim diye düşündüm günlerce... Her ne kadar sadece anne sütüyle besleniyor olmasa da mamanın üstüne mutlaka meme isteyen bebe ben yokken ne olacak diye düşündürdü beni kara kara...
Ege'nin emmediği zamanlarda sağdığım süt var biraz dondurucuda, işyerinde de sağıp takviye yaptım mı bir süre idare ederiz diye düşünüyorum...
4,4 ay sonra işte olmak heyecan vericiydi... bi sürü insan, bir sürü ses, bir sürü konu...
Unutmuşum nasıl birşey olduğunu...
Düşündüğüm kadar da zor geçmedi üstelik... En rahatlatıcı şey de Ege'nin artık çığlıklarla ağlamıyor olması tabi...
Ve en güzeli eve gitme heyecanı ve de eve gidince Ege'nin bana gülümsemesi...
O gülümseme var ya o gülümseme..
İşte Anne demek bu gülümsemeye dünyaları verebilmek demek sanıyorum..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder