Ananne ve amanne kabusum

Merhaba blog...
Az sonra yazacağım şeyleri yazacağım için utanmıyor musun dersen.. evet utanıyorum.. Ama ne yapayım böyle hissediyorum..
Belki benim gibi hisseden birileri vardır, 1-2 yorum yaparlar da kendimi daha iyi hissederim diye yazıyorum :))

Canım Ege'm 1 hafta sonra 19 aylık olacak...
Bu 19 ayda bir sürü şey yaşandı evimizde.. Belki de birçoğu için o zaman da bu bir kabus demişimdir...
Ama hiç bu aralar hissettiğim gibi hissetmemiştim açıkçası...

Benim kabusumun adı ananne ve amanne.. :)) Ananneyi anlamışsınızdır da amanne ne diyorsanız o da babanne :)) bide abacım (baba)  var ama onun çok üstünde durmuyorum bu aralar...

Bakıcı kabusu yaşamayan şanslı annelerdenim aslında ben. Ege gündüzleri anneannesi ve babaannesiyle vakit geçiriyor.. 5 günü bölüşüyor anneanne ve babaannesi... 3-2, 2-3 şeklinde...
Bize geliyorlar bizde kalıyorlar.. Akşamları da hep beraber oluyoruz.. Bazı akşamlar da bırakıp kaçtığım oluyor tabi :p

Neyse sözü fazla uzatmayalım.. Geçen hafta başdönmesi hastalığım vuku bulduğunda Ege'yi amannesine bırakıp hastaneye gittim.. Akşama kadar da dönemedim.. Akşam döndüğümüzde Ege yüzüme bakmadı resmen ve o gün bugündür de durum aynı.. Hatta o akşam orada kaldık.. Ege koynumda yattığı için çok mutlu olmalıydı ama gece yarısı kalkıp yatağa oturup amanne ve ananne diye bağırdı dakikalarca...

Dün akşam da eve birazcık geç gittim.. Giderken de Ege' ye çok istediği birşey aldık.. Dındın (org)...
Ege çok sevinecek bu akşam beraber mutlu bir dındın akşamı yaşayacağız diye düşünürken...
Kutuya bakıp - aaaaaaaa dedikten sonra, amannesinin elinden tutup, orgu da alıp salona gitti... Açtılar ve başladılar çalmaya... Akşam misafirliğe gitmek için hazırlanmış olan amanne abacımla beraber çıkıp gitti..
5 dakika sonra evde olmadıklarını anlayan Ege yaklaşık yarım saat amanne ve abacım diyerek ağladı..
Onlarla dındın yapacakmış.. Gel benimle çal oğlum diyorum resmen ittiriyor beni yanından..
Akşamı birşekilde atlattık...

Ege uyuduktan sonra kendimle başbaşa kaldığım o nadir saatlerde beni bir telaş aldı.. Ege beni sevmiyor, telaşı... Moralim bozuldu resmen... 2 hafta önce bu çocuk bana yapıştı kaldı diye şikayet eden ben şimdi de bana yanaşmıyor diye dertlenmeye başlamıştım.. İşte çatlaklığımı bir kez daha kanıtlama fırsatı oldu bana..:))

Aynı şeylerin ananne versiyonunu da yaşadık defalarca...

İşte durum bundan ibaret dostlar... Ben Ege'nin amanne ve anannesini kıskanıyorum.. Hatta kıskanmakla kalmayıp gıcık oluyorum :)) Hissettiğim sağlıklı bir düşünce değil kabul ediyorum ama çatlak ana'da çok da emanet durmuyor gibi sanki :))

Sözün özü ! Ne olacak benim bu halim?