Ne kadar çabuk büyüyorlar....

Zaman hızla geçiyor... Bugüne kadar yavaş mı geçerdi diye düşündüğümde verdiğim cevap -Hayır aslında. Ama Ege doğana kadar zamanın hızlı geçtiğini bu kadar net göremediğimiz için önemsemiyorduk zannımca...


Şimdi Ege'nin büyüdüğünü görüp zamanın hızlı geçtiğini daha iyi anlıyoruz...
Daha dün doğmuş gibi, sürekli ağlayan ve derdini soyleyemediği için elimiz kolumuz bağlı başında bekleyip, 1 saat ağlamadığı zaman bayram ettiğimiz oğlumuz 1 ay sonra 1 yaşında olacak...


Ve neredeyse yürümek üzere... (Aslında yürüyor da denebilir ama henüz cesaretini tam toplayamadı... Yürüme yardımcısının verdiği cesaretle sadece bana doğru 2-3 adım atıyor ama şimdilik o kadar..
Bide yürüme yardımcısından daha  çok güvendiği ve de sevdiği kolisi var... Koliyi iterek evde ilerliyor hatta yolun bittiği yerde koliyi tutup çevirip diğer yöne devam da ediyor... Yani aslında ayakta durabiliyor ama farkına varınca oturuveriyor yere... Hatta tv karşısında koliyi bırakıp alkışlıyor ama onu da farkına varmadan yapıyor tabi...)

Ve bir şekilde ne istediğini bize anlatıyor durumda...


Yani bebelerimiz büyüyorlar... 


Doğum günü hazırlıklarımıza tüm hızımızla başlıyoruz yani...


Ve doğum gününe 1 ay kala oğlum innne innne diye peşimde dolanmaya başladı bile...